Published January 25, 2024
توفیق موسیوند، معروف به توفی، 30 سال به عنوان رئیس و مدیر دستگاه‌هایقلبی عروقی در مؤسسه قلب دانشگاه اتاوا مشغول به کار بود و در این مسیردستاوردهای ملی و بین‌المللی زیادی به دست آورد.
او دارای دکترای مهندسی زیست پزشکی و عضو انجمن سلطنتی کانادا ومشاور نخست وزیران بود. در اتاوا، بیشتر به دلیل نقشش در تلاش برایساختن قلب مصنوعی شناخته میشد.
موسیوند در مصاحبه‌هایی که بعداً انجام داد، از دوران جوانی خود که بهعنوان چوپانی در ارتفاعات زادگاهش، کردستان می‌گذشت، یاد کرد.
او در مصاحبه‌ای در سال 2010 گفت: “شب‌ها به همراه پدرم به روی پشتبام خانه می‌رفتیم و به ستاره‌ها خیره می‌شدیم. ‘چرا اینطور است، چرا اینجاهستم، هدف من چیست؟‘ من با این سؤالات پدرم را آزار می‌دادم، و اوپاسخی نداشت. در نهایت، او از سوال‌های من خسته شد و مرا در مدرسهثبت‌نام کرد.”
موسیوند پس از یک بیماری طولانی در 7 ژانویه 2024 درگذشت.
مؤسسه قلب دانشگاه اتاوا در بیانیه‌ای از او به عنوان یک رهبر پرشور،حل‌کننده مشکلات، انسان‌دوست و مبتکر که جایگاه برجسته‌ای در اتاوا وکانادا دارد، یاد کرد. “دکتر موسیوند به خاطر مشارکت‌هایش در علم، فناوریو پزشکی، که بسیاری از آنها حال و آینده دستگاه‌های پزشکی را شکلداده‌اند و تأثیرات عمده‌ای بر مراقبت‌های بهداشتی در سطح جهان داشته‌اند،به یاد خواهد ماند.”
موسیوند در سال 1964 به کانادا آمد و به ادمونتون رفت تا در دانشگاه آلبرتابه تحصیل کارشناسی ارشد در رشته مهندسی بپردازد. او تنها دو کلمه “بله” و “خیر” را به انگلیسی می‌دانست و به عنوان یک ظرفشور مشغول به کارشد. پس از فارغ‌التحصیلی، در یک شرکت خدماتی به عنوان مدیر اجراییکار کرد و سپس با بالا رفتن نرخ بهره شرکت املاک و مستغلات خود را ازدست داد.
همسر کانادایی او، دیکسی لی، یک پزشک بود و موسیوند مجذوب کتاب‌هایدرسی پزشکی او بود. او می‌خواست در مورد بدن انسان بیشتر بداندبنابراین، دکترای مهندسی پزشکی و علوم پزشکی را از دانشگاهNortheastern Ohio Universities College of Medicine دریافت کرد.
در بنیاد تحقیقات و بیمارستان Cleveland ، موسیوند شروع به بررسی یکمفهوم جدید برای ساخت یک قلب مصنوعی کاملا قابل کاشت، با کنترل از راهدور و بدون سیم یا لوله کرد.
در سال 1996، راد برایدن، مؤسس Systemhouse ، شرکت WorldHeartرا به همراه مؤسسه قلب دانشگاه اتاوا ساخت و موسیوند را به عنوان رئیس ودانشمند اصلی مجموعه معرفی کرد.
برنامه این بود که آزمایشات بالینی تا سال 2000 تکمیل شده و یک یا دو سالبعد یک محصول تجاری آماده شود. در سال 2004، با شکست‌های فنی وکمبود سرمایه‌گذاران کانادایی، WorldHeart مجبور به ترک اتاوا به مقصدیوتا شد.
موسیوند بعداً گفت که مشکل از فناوری WorldHeart نبود، زیرا قطعاتکلیدی هنوز تحت قراردادهای مجوز استفاده میشد. “مشکل عدمسرمایه‌گذاری در نقاط کلیدی برای پیشی‌گرفتن از رقبا بود. ثبت اختراع کافینیست. برای تأمین مالی توسعه دستگاه‌های جدید، سرمایه زیادی نیاز است.”
موسیوند کنجکاو، بی‌حوصله و خستگی‌ناپذیر بود. او به طور معمول از ساعت5 صبح تا 11 شب کار می‌کرد. او می‌گفت: “من هرگز تسلیم نمی‌شوم. هرچهاوضاع سخت‌تر شود، برای من هیجان‌انگیزتر است.”
شکست WorldHeart باعث شد موسیوند از توسعه صنعت تجهیزات پزشکیدر کانادا حمایت کند. او مرکز Medical Devices Commercialization ،شبکه‌ای از سهام‌داران که تجهیزات پزشکی را توسعه می‌دهند، تأسیس کرد.
او از کانادا سپاسگزار بود. تلاش‌هایی برای جذب او به ایالات متحده وجودداشت، اما موسیوند آنها را رد کرده و گفته بود: “تنها در کانادا یک پسرچوپان مانند من می‌توانست بیاید و از این فرصت برخوردار شود.”
از توفیق موسیوند همسرش دیکسی لی و فرزندانش، دیوید تروی و لیلی، بهیادگار مانده‌اند.
