چهارم جولای که به روز استقلال آمریکا هم شناخته می‌شود از سال 1941 یک تعطیلی فدرال در ایالت متحده است.
سنت جشن‌های روز استقلال به قرن 18 و انقلاب آمریکا برمی‌گردد
در تاریخ 2 جولای (July) 1776، کنگره قاره‌ای به استقلال رأی داد و دو روز بعد نمایندگان 13 مستعمره اعلامیه استقلال را تصویب کردند، سندی تاریخی که توسط توماس جفرسون تهیه شده بود. از سال 1776 تا به امروز، 4 ژوئیه به عنوان تولد استقلال آمریکا جشن گرفته می‌شود.
هنگامی که نبردهای اولیه در جنگ انقلاب در آوریل 1775 آغاز شد، تعداد کمی از مستعمره نشینان خواهان استقلال کامل از بریتانیای کبیر بودند و کسانی که این کار را انجام دادند رادیکال تلقی می‌شدند.
در 7 ژوئن (June)، هنگامی که کنگره قاره‌ای در کاخ ایالتی پنسیلوانیا (بعداً سالن استقلال) در فیلادلفیا تشکیل شد، ریچارد هنری لی نماینده ویرجینیا طرحی را ارائه کرد که خواستار استقلال مستعمرات شد.
4 جولای، کنگره قاره به طور رسمی اعلامیه استقلال را که عمدتاً توسط جفرسون نوشته شده بود، تصویب کرد. اگرچه رأی‌گیری برای استقلال واقعی در 2 جولای برگزار شد، اما از آن زمان به بعد روز چهارم به عنوان روز تولد استقلال آمریکا جشن گرفته می‌شد
در سال‌های پیش از انقلاب، استعمارگران جشن‌های سالانه تولد پادشاه را برگزار می‌کردند که به طور سنتی شامل نواختن زنگ‌ها، آتش افزارها، راهپیمایی‌ها و سخنرانی بود.
در تابستان 1776 برخی از مستعمره‌نشینان تولد استقلال را با برگزاری مراسم تشییع جنازه برای پادشاه جورج سوم به عنوان راهی برای نماد پایان تسلط سلطنت بر آمریکا و پیروزی آزادی جشن گرفتند.
فیلادلفیا اولین جشن سالانه استقلال را در 4 ژوئیه 1777 برگزار کرد.
