Published June 7, 2025
طبق آخرین سرشماری مرکز آمار کانادا، مهاجران کانادا، به ویژه آن‌هایی که بیش از پنج سال در این کشور بوده‌اند، از افراد متولد کانادا بیشتر صاحب خانه شده‌اند.
با توجه به اینکه میزان مالکیت خانه میان مهاجران ساکن ۶۹.۷٪ و در کانادایی‌های متولد کشور ۶۱.۹٪ است، این داده‌ها فرضیات رایج در مورد روند مسکن در کانادا را به چالش می‌کشد. با این حال، خانه دار شدن در میان مهاجرانی که اخیرا به کانادا آمده‌اند کاهش یافته و به ۳۸.۷٪ رسیده است که نشان دهنده چالش‌های ورود به بازار مسکن است.
در مراکز شهری پرهزینه مانند تورنتو و ونکوور، که مهاجران به ترتیب ۴۶.۶٪ و ۴۱.۸٪ از جمعیت را تشکیل می‌دهند، تأثیر آنها بر بازار مسکن قابل توجه است. نکته قابل توجه این است که خانه مشترک داشتن با فرزند بزرگ‌تر در میان خانواده‌های مهاجر بیشتر است، و در شهرهای بزرگ بیش از ۷۵٪ از این قشر مهاجر هستند.
📌چرا میزان خانه خریدن در مهاجران بیشتر است؟
عوامل متعددی در نرخ بالاتر مالکیت خانه در میان مهاجران نقش دارد:
داده‌های سرشماری نشان می‌دهد که مهاجرانی که ۱۵ سال یا بیشتر در کانادا بوده‌اند، میزان صاحب خانه بودنشان ۴۰۵ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر است که از ۳۹۴ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر برای ساکنان متولد کانادا بیشتر است. کارگران ماهر، که بزرگترین گروه مهاجران را تشکیل می‌دهند، تخصص ارزشمندی را به همراه می‌آورند که به مرور زمان به درآمد بالاتر کمک می‌کند و آنها را قادر می‌سازد در املاک و مستغلات سرمایه‌گذاری کنند.
مهاجران جدید اما با چالش‌های بیشتری مواجه هستند. قیمت بالای مسکن در شهرهایی مانند تورنتو و ونکوور این چالش‌ها را تشدید می‌کند.
برای مثال، میانگین ارزش خانه‌های ویلایی متعلق به مهاجران جدید در ونکوور ۲.۳۴ میلیون دلار است که به طور قابل توجهی بالاتر از ۱.۵۲ میلیون دلار برای مالکان متولد کانادا است.
این نابرابری‌ها تا حدودی به دلیل تمایل مهاجران به سکونت در مناطق گران‌تر است، جایی که شبکه‌های فرهنگی و اقتصادی قوی است.
توزیع منطقه‌ای مهاجران خانه‌دار نیز جالب است. مثلا مهاجرانی که ساکن آلبرتا هستند بیشترین خانه‌ها را خریده‌اند درحالیکه در کبک نرخ صاحب خانه بودن مهاجران از سایر نقاط کمتر است.
