اورین اولین پرش فضاپیمای انسانی را انجام خواهد داد!

Published on DECEMBER 10, 2022

با نزدیک شدن به پایان ماموریت آرتمیس یک (Artemis I ) ناسا (Nasa) به ماه، فضاپیمای اورین (Orion) در راه بازگشت به زمین و فرود برنامه ریزی شده سریع در یکشنبه، 11 دسامبر (December)، است. هنگامی که اورین به بازگشت به زمین نزدیک شود، اولین ورود پرش برای فضاپیمای انسانی را انجام خواهد داد. این مانور برای مشخص کردن نقطه فرود آن در اقیانوس آرام (Pacific Ocean) طراحی شده است.

در طول این ورود، اورین به قسمت بالای جو زمین فرو می‌رود و از آن جو، همراه با حمل کپسول، برای پرش از جو استفاده می‌کند، سپس برای فرود نهایی با چتر نجات و نزول مجدد وارد می‌شود. کمی شبیه پرش یک سنگ از روی آب در رودخانه یا دریاچه است.

کریس مدسن (Chris Madsen)، مدیر هدایت زیرساخت، راهیابی و کنترل اورین، گفت: “پرش به اوریون کمک می‌کند نزدیک‌تر به سواحل آمریکا (United States) فرود بیاید، جایی که خدمه بازیابی منتظر خواهند بود تا فضاپیما را به زمین بازگردانند.”

در زمان آپولو (Apollo)، فضاپیما مستقیماً وارد جو زمین شد و سپس می‌توانست تا 1725 مایل (1500 مایل دریایی / 2880 کیلومتر) فراتر از آن مکان را پیش از فرود طی کند.

این برد محدود مستلزم استقرار کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا در چندین مکان دورافتاده اقیانوسی بود. با استفاده از ورودی پرش، اوریون می تواند تا 5524 مایل (4800 مایل دریایی / 8890 کیلومتر) فراتر از نقطه ورود پرواز کند و به فضاپیما اجازه می‌دهد تا با دقت بیشتری فرود بیاید.

این ورود پرش در نهایت فضاپیما را قادر می‌سازد تا بدون توجه به زمان و مکان بازگشت از ماه به طور دقیق و پیوسته در همان محل فرود بیاید.

مادسن گفت: “ما برد را با پرش به بیرون از جوی که کشش کمی روی کپسول وجود دارد، افزایش می دهیم. با کشش کم یا بدون کشش، بردی که پرواز می‌کنیم را افزایش می‌دهیم. از لیفت کپسولی خود برای هدف قرار دادن ارتفاعی که پرش انجام می‌دهیم و در نتیجه میزان پرش خود استفاده می‌کنیم.”

اگرچه مفهوم ورود پرش از دوران آپولو وجود داشته است، اما به دلیل اینکه آپولو فاقد فناوری ناوبری، قدرت محاسباتی و دقت لازم بود، از آن استفاده نشد.