Published on March 19th, 2021 at 7:30 am
در صورتی که پیشنهاد لایحه ی سی – ۲۱ ( Bill C – 21 ) تصویب گردد، نخست وزیر جاستین ترودو هرگز اجازه نخواهد داشت تا در مراسم سالانه ی یادبود در دانشگاه پلی تکنیک مونترآل ( École Polytechnique à Montréal ) حضور به عمل آورد. نجات یافتگان و خانواده های جان باختگان کشتار ۱۹۸۹ نامه ای را به امضا رسانده اند که به دولت ترودو پیرامون تصویب لایحه ی نامبرده هشدار می دهد. بر طبق اظهارات امضا کنندگان این نامه، ظاهرا لایحه ی سی – ۲۱ به این معنا است که به وعده های انتخاباتی ترودو جامه ی عمل می پوشاند در صورتی که این لایحه عملا هیچ ربطی به آن تعهدات ندارد. این نامه از سوی فعالان پُلی سُ سو وی یَن ( Polysesouvient ) یا به انگلیسی پلی ریمبرز ( Poly remembers) [ گروه دانشجویان و دانش آموختگان پلی تکنیک برای کنترل اسلحه ] انتشار یافته است که خاطر نشان می کنند که یک شعار انتخاباتی جذاب ممکن است بسیاری از مردم کانادا را فریب بدهد اما آن ها هرگز گول نمی خورند. نجات یافتگان و اعضای خانواده های جانباختگان به جز مصوبه ای برای مبارزه با کنترل اسلحه مطالبه ی دیگری ندارند.
📍 این گروه دیگر این گونه تصور نمی کنند که ترودو در درد، تجربه و رنجی مشترک با قربانیان سهیم می گردد. این گروه فعالان تاکید کردند که ترودو لایحه ای را برای مذاکره گذاشته است که در اصل به سازِ 《 گان لابی (Gun Lobby / طرفداران سلاح گرم ) 》می رقصد. ناتالی پرووست ( Nathalie Provost ) یکی از نجات یافتگان این کشتار افزود که این لایحه بسیار ضعف دارد و لطیفه ای بی مزه از سوی دولت لیبرال به حساب می آید. پرووست ادامه داد که ترودو عملا برای تراژدی های آتی مانند حوادث مسجد شهر کبک ( Quebec City Mosque )، کالج داوسان ( Dowson College ) و پلی تکنیک ( Polytechnique ) هیچ کاری نمی کند. سلاح های مشابه می توانند در کشتارها و قتل عام ها مورد استفاده قرار گیرند.《 لکن ما می خواهیم به گوش ترودو برسانیم که او دیگر حق حضور در مراسم یاد بود این قربانیان را ندارد و ما لبخندی به او تحویل نخواهیم داد. ما با او عکس یادگاری نخواهیم انداخت. ما به او احترام نخواهیم گذاشت زیرا که لیاقت آن را ندارد که در آن روزها کنار ما باشد. 》
📍 سال هاست در بعد از ظهر روز ششم دسامبر، ۱۴ چراغ به احترام ۱۴ دانشجوی دختری روشن می شود که در سال ۱۹۸۹ در اِکول پلی تکنیک مونترال یکی از بهترین دانشگاه های مهندسی کانادا قتل عام شدند. آن ها به رگبار گلوله ی اسلحه ی پسری جوان به نام مارک لِپین ( Marc Lépine ) جان باختند. قاتل تحصیل و اشتغال زنان در کانادا را ناشی از تبعیض و کوتاهی در حق مردان و به دنبال جنبش « فمینیسم » می دانست. پس از شلیک گلوله به پیشانی خود در جیب قاتل یادداشتی پیدا شد که انگیزه اش را از این جنایت بزرگ نوشته بود: « من در کمال صحت عقلی دست به خودکشی و کشتار زده ام. دلایل من اقتصادی نیست. بلکه برای اعتراض به سیاست دولت برای جایگاهی که برای زنان قائل شده این کار را می کنم. فمینیست‌های عوضی همه جا را گرفته اند، من را به خاک سیاه نشاندند. شغل و تحصیلاتم را از من گرفتند. من هم امروز به درک می فرستمشان. »
