published on Jan. 7, 2023
مگان نری (Meghan Neri) سالها بهخاطر بستههای تزریق خودکار اپی نفرین برای دو فرزند نوجوانش که آلرژی غذایی داشتند، 30 دلار پرداخت میکرد. قیمت چهار بسته داروی نجاتدهنده 120 دلار در سال بود.
لذا نری، 42 ساله، از Scituate، ماساچوست (Massachusetts)، زمانی که در سال 2019، داروساز خانوادهاش گفت که هر بسته انژکتور خودکار 600 دلار قیمت دارد، شوکه شد.
هزینه داروها، بیش از درآمد وی، سالانه به 2400 دلار افزایش یافته بود.
قیمت واکسنهای اپی نفرین به خودی خود افزایش نیافته بود. مشکل این بود که وی برای صرفهجویی در هزینه به یک طرح بیمه درمانی جدید با کاهشپذیری بالا روی آورده بود. پرداختهای ماهانه با برنامههای با کسر بالا کمتر است، اما خانوادهها باید هزاران دلار سالانه قبل از پوشش بسیاری از هزینهها – اغلب از جمله تزریق خودکار epi – بپردازند.
مانند نری، بسیاری از خانوادهها از جهش قیمت غافلگیر شدهاند. برخی مجبورند انژکتورهای خودکار را جیرهبندی یا بدون آن کار کنند.
دکتر Purvi Parikh، متخصص آلرژی و ایمونولوژیست در NYU Langone Health در شهر نیویورک (New York)، گفت: «بسیاری از خانوادهها ترجیح دادهاند که EpiPens خود را تزریق نکنند، زیرا نمیتوانند از پس هزینه آن برآیند. آنها دعا میکنند که خدای ناکرده اتفاق بدی نیفتد.»
به گفته پریخ (Parikh)، خانوادهها در طول دهه گذشته مجبور بودهاند مسئولیتهای مالی بیشتری را به دوش بکشند، به خصوص که طرحهای بیمه با کسری بیشتر رایجتر شده اند.
قانون مراقبت مقرون به صرفه 2010 دسترسی به بیمه درمانی را گسترش داد، بنابراین شرکتها با پوشش افراد بیشتری نسبت به قبل مواجه شدند. پریخ گفت، برای جبران، شرکتهای بیمه «نه تنها میزان هزینههای پوشش را افزایش دادند، بلکه بیشتر آن را در قالب طرحهایی با فرانشیب زیاد به بیمار منتقل کردند». ما حداقل در 7 تا 10 سال گذشته هر سال شاهد این موضوع بوده ایم.