یک شهروند ایرانی به مدت هفت سال مدیر طراحی و نوسازی خانه بوده است. او سال ۲۰۲۲ یک قرارداد کاری بعنوان سازنده با یک شرکت ساختمانی در ونکوور امضا می‌کند. مسئولیت او شامل طراحی و آماده کردن برنامه کار، انتخاب پیمانکاران و مدیریت بودجه پروژه بوده است.
شرکت ساخت ساز نامه ارزیابی تاثیر بازار کار (LMIA) را دریافت می‌کند و اجازه استخدام کارگر خارجی موقت در بریتیش کلمبیا را به دست می‌آورد. شهروند ایرانی سپس از طریق برنامه TFWP درخواست ورک پرمیت می‌دهد و طبق روال نمره آیلتس ۵ خود را نیز ارسال می‌کند.
افسر مهاجرت که مسئول پرونده این خانم است درخواست ورک پرمیت او را رد می‌کند و می‌گوید مهارت زبانی او کافی نیست. متقاضی سپس درخواست بررسی قضایی پرونده خود را می‌دهد.
خانم ایرانی می‌گوید هیچ الزام زبان خاصی برای ورک پرمیت وجود ندارد و افسر نگفته است که چطور به این نتیجه رسیده که او از عهده این کار برنمی‌آید و مدرکی نیز وجود نداشته که نشان دهد مهارت زبانی او برای این شغل کافی نیست.
دادگاه فدرال تصمیم افسر مهاجرت را تایید می‌کند. افسر مهاجرت می‌گوید هنگام بررسی مسئولیت و وظایف مربوط به یک شغل مهارت زبانی مربوط به آن بسیار مهم است.
دادگاه گفته است افسر بطور منطقی به این نتیجه رسیده و متقاضی مدرک دیگری برای نشان دادن مهارت زبانی خود ارائه نکرده است. همچنین دادگاه می‌گوید آیلتس ۵ نشان‌دهنده مهارت ارتباطی پایه است و نه بیشتر.
بنابراین ورک پرمیت ممکن است بر اساس مهارت زبانی فرد متقاضی رد شود؛ اگرچه شغل مربوطه به صراحت الزامات زبان را نمی‌گوید و کارفرما نامه تایید LMIA را دریافت کرده است.
هنگام تکمیل درخواست مهاجرت متقاضیان باید از مدارک زبان خود مطمئن شوند و اگر متقاضی بتواند مدرک زبانی دیگری به جز آیلتس نشان دهد، مانند تکمیل برنامه‌های آموزشی انگلیسی، ممکن است در پذیرش درخواست او موثر باشد.
