تجربه یک ایرانی از مهاجرت به کانادا

Published January 13, 2025

حامد حیدرزاده پیش از مهاجرت به کانادا به همراه همسرش در سال ۲۰۲۰، در ایران ماشین و بقیه لوازم‌شان را می‌فروشند. حیدرزاده ۴۰ ساله و همسرش ۳۵ ساله است.

پنج سال گذشته است، آنها ۵۰ هزار دلار خرج کرده‌اند و در حال بررسی گزینه ترک کانادا هستند زیرا گرفتن پی‌آر کانادا به یک مبارزه سخت برایشان تبدیل شده است. اگر نتوانند اقامت دائم بگیرند باید کانادا را ترک کنند و در ایران یا کشور دیگری دوباره از صفر شروع کنند.

حیدرزاده زمانیکه همسرش در کانادا کالج مونترال پذیرفته شد با ورک پرمیت به کانادا آمد. او ۱۰ سال تجربه کاری در نفت و گاز ایران داشت و در یک کمپانی بازیافت پلاستیک شغل پیدا کرده بود. این زوج کبک را به این دلیل انتخاب کردند چون مسیر گرفتن اقامت دائمش آسان‌تر بود.

یک ماه پیش از ورود آنها به کانادا قوانین تغییر می‌کند و کبک برنامه مهاجرتی مربوط به شغل حیدرزاده را متوقف می‌کند. او یک شغل جدید بعنوان سرپرست تولید مواد شیمیایی در ونکوور پیدا می‌کند و به ونکوور نقل مکان می‌کنند.

اوایل سال ۲۰۲۳ حیدرزاده درخواست اقامت دائم می‌دهد که زمان بررسی آن معمولا شش ماه است. تا مارچ ۲۰۲۴ از او درباره خدمت سربازی‌اش سوالی پرسیده نمی‌شود. حیدرزاده سال ۲۰۰۹ چهار ماه در سپاه خدمت کرده بود. درخواست او از اکتبر ۲۰۲۳ در آژانس خدمات مرزی کانادا در حال بررسی است.

حیدرزاده می‌گوید از شرایط ناامید شده چون در زندگی‌اش ثبات ندارد و آنها نمی‌توانند برای آینده تصمیم بگیرند. درخواست پی‌آر او با خطر مواجه است چون کارفرمای او می‌خواهد فروشگاه را برای همیشه تعطیل کند و درخواست او فقط با جاب آفر اعتبار دارد. ورک پرمیت او در تابستان منقضی شده و او منتظر تمدید آن است.

حیدرزاده می‌گوید پیش از کانادا در حال بررسی مهاجرت به استرالیا بوده است و اکنون از نادیده گرفتن استرالیا پشیمان است. او می‌گوید پس از چهار سال سیستم مهاجرتی کانادا به دلیل سیاست‌های اشتباه ترودو ورشکسته است.

حیدرزاده می‌گوید یکی از همکاران ایرانی‌اش دو سال قبل در مورد مهاجرت به کانادا از او سوال کرده و او استرالیا را پیشنهاد داده و همکارش اکنون با  پی‌آر در استرالیاست.