Published July 28, 2023
بر اساس یک تحقیق، چشم‌انداز مهاجرت به کانادا بطور چشمگیری تحت‌تاثیر برنامه‌ای قرار گرفت که به استان‌ها اجازه می‌داد مهاجران ماهر را خود انتخاب کنند.
در دو دهه گذشته نیوکامرهایی که سه مقصد مهم مهاجرتی یعنی انتاریو، بریتیش کلمبیا و کبک را برای اقامت و کار انتخاب می‌کردند بیشتر از قبل در سراسر کانادا پراکنده شده‌اند.
برنامه مهاجرتی نامزدی استانی (PNP) برای اولین بار سال ۱۹۹۸ در منیتوبا اجرا شد و پس از آن در سراسر کانادا راه‌اندازی شد. این برنامه سهم مهاجران به اصطلاح اقتصادی را در استان‌ها و مناطق مختلف کانادا تغییر داد که منجر به کاهش مهاجرانی شد که قصد اقامت در انتاریو را داشتند (از ۶۱ درصد به ۴۲ درصد بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۹).
این تعداد مهاجرانی هستند که تنها بر اساس مهارت و توانایی‌شان برای کمک به اقتصاد کانادا برای اقامت دائم انتخاب شده‌اند. سهم استان بریتیش کلمبیا از مهاجران اقتصادی نیز کاهش یافت و از ۱۷ درصد به ۱۵ درصد رسید. سهم مهاجران اقتصادی دو استان منیتوبا و ساسکاچوان از صفر تقریبا به بیش از ۶ درصد رسید؛ درحالیکه سهم البرتا از مهاجران اقتصادی از ۶ درصد به ۱۰.۶ درصد افزایش یافت. در حوزه آتلانتیک نیز سهم این حوزه از مهاجران اقتصادی از یک درصد به ۷ درصد افزایش یافت.
راه‌اندازی برنامه PNP باعث تمرکززدایی از مهاجران اقتصادی در شهرهای بزرگ کانادا شده است که نتایج اقتصادی آن نیز در کانادا قابل مشاهده است. بین سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۵ همه استان‌ها از جمله کبک که سیستم مهاجرتی خود را داشت، و یوکون (Yukon) با دولت فدرال توافق برنامه PNPرا امضا کردند.
این برنامه با هدف پذیرش ۵۰۰ نیوکامر در ۱۹۹۹ شروع به کار کرد که فقط شامل انتخاب مهاجران اقتصادی بود. در سال ۲۰۱۹ برنامه نامزدی بزرگ‌ترین برنامه مهاجرتی اقتصادی کانادا شد و ۳۵ درصد تمام مهاجران اقتصادی کشور را شامل می‌شد. رشد برنامه نامزدی استانی منجر به افت برنامه عمومی کارگر ماهر فدرال (FSWP) شد (از ۷۹ درصد به ۳۰ درصد).
برنامه نامزدی استانی به استان یا مناطق کانادا اجازه می‌دهد مهاجران احتمالی اقتصادی را از طریق استخدام در مشاغل پرتقاضای استان انتخاب کند. هر استانی استریم خود را دارد که شامل انتخاب کارگران بدون جاب آفر، کارگران با جاب آفر، مهارت‌های کارآفرینی و فارغ‌التحصیلان بین‌المللی است.
امروزه متقاضیان نامزدی استانی ممکن است بدون وابسته باشند زیرا نسبت اعضای خانواده که از طریق برنامه نامزدی استانی پذیرفته شده‌اند کاهش پیدا کرده است و اغلب متقاضیان مستقل اقدام می‌کنند.
طی دو دهه گذشته سن متقاضیان این برنامه که زیر ۳۰ سال بودند از ۳۰ درصد به ۴۴ درصد رسیده است. در سال ۲۰۱۹، ۳۶ درصد متقاضیان PNPاز کشورهای جنوب آسیا از جمله پاکستان و هند، کشورهای شرق آسیا و جنوب شرقی آسیا بوده‌اند.
