Published January 26, 2025
تحقیق جدیدی نشان میدهد که دست یافتن به مسکن مقرونبهصرفه تنها منوط به این نیست که در شهرهای بزرگ خانههای بیشتر بسازیم بلکه به تمرکز بر افزایش تعداد شهرهای بزرگ بستگی دارد.
این ایده میگوید افزایش ساخت و ساز در شهرهای سوپراستار کانادا مانند تورنتو، و ونکوور تنها میتواند مشوق جابهجایی مردم بیشتری از شهرهای کوچکتر به کلانشهرها شود و در نهایت قیمتها را ثابت نگه دارد یا حتی افزایش دهد.
در چنین حالتی کوچ افراد از شهرهای کوچک به بزرگ دقیقا نتیجه عکس میدهد و از هدف زنده کردن شهرهای کوچک و مقرونبهصرفه کردن مسکن دور میشود. آنچه برای ارزانتر کردن مسکن در شهرهای بزرگ لازم است این است که شهرهای کوچک را جذابتر کنیم و به این شهرها اجازه دهیم از مزایای صنعتی شدن و جابهجایی مردم به مناطق شهری و عرضه مسکن با قیمت پایینتر استفاده ببرند.
در مقیاس جهانی، تورنتو در مقایسه با بزرگترین شهرهای توسعهیافته پس از برلین بیشترین افزایش قیمت خانه را بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ داشته است و بسیار جلوتر از شهرهایی مانند سیدنی، لندن و نیویورک قرار دارد. اما در مقیاس ملی، کانادا با توجه به افزایش قیمت مسکن و نسبت رشد بدهی خانوار به تولید ناخالص داخلی در میان کشورهای توسعه یافته جلودار است؛ درحالیکه نسبت درآمد به قیمت خانه در آن پایین است.
برای مقابله با افزایش قیمت مسکن، تمرکز همواره بر شهرهای بزرگ بوده است. طبق این گزارش کانادا تقریبا ۵۰ سال سابقه همخوانی رشد جمعیت با مسکن را دارد و با این وجود همچنان شاهد رشد قیمت مسکن بودهایم. در مقابل، یافتهها نشان میدهد بهتر این است که عرضه مسکن را درعوض اینکه متمرکز بر شهرهای بزرگ کنیم به همه جا ببریم.
برای چنین اقدامی دولت ابتدا باید تلاش کند تا مقررات دست و پا گیر و هزینه ساخت مسکن در شهرهای بزرگ را کاهش دهد. ایده بزرگ کردن شهرهای کوچک تنها در حالتی محقق میشود که ابتکار عرضه مسکن در شهرهای بزرگ نیز ادامه پیدا کند.
برای تبدیل شهرهای کوچکی مانند کیچنر/واترلو و کملوپس به شهرهای بزرگ برخی تغییرات سیاسی مانند اختصاص سوبسید به زیرساختها و تامین مالی تحقیقات دانشگاهی ضروری است. موسسات دانشگاهی و کالجها برای ارائه رشتههایی که نیروی کار تربیت میکند و کسب و کارها را به جابهجایی به شهرهای کوچک ترغیب میکند بسیار مهم است. از جمله لاندن انتاریو که دانشگاه وسترن در آن قرار دارد.