Published May 10, 2025
کانادا با داشتن سیستم درمان دولتی و تعهد به تنوع فرهنگی همیشه سعی کرده است پزشکان بین‌المللی را در سیستم درمان خود ادغام کند اما متاسفانه فارغ‌التحصیلان بین‌المللی پزشکی (IMG)، که بسیاری از آنها با تجربه پزشکی بالابه کانادا مهاجرت می‌کنند، با موانع قابل توجهی برای اخذ مجوز و ادامه فعالیت مواجه هستند. علیرغم کمبود پزشک، تبعیض سیستماتیک در فرآیند صدور مجوز پزشکی و تطبیق رزیدنتی مانع از فعالیت پزشکان مهاجر واجد شرایط میشود. گزارش اخیر MOSAIC چند حوزه کلیدی را که مانعی بر سر راه اشتغال پزشکان بین‌المللی در حرفه خودشان است، به تصویر کشیده است.
سرویس اخذ پذیرش رزیدنتی پزشکی کانادا (caRMS) تعیین مسیر مشخص و شفاف برای پزشکانی است که می خواهند بعنوان رزیدنت پزشکی مشغول فعالیت شوند. این سرویس پزشکان کانادایی و بین‌المللی را به جریان‌های جداگانه تقسیم می‌کند. نکته مهم این است که ۹۰ درصد مراکز یا پوزیشن‌های دولتی در دسترسپزشکان کانادایی است تا رقابت کنند. در سال ۲۰۲۳ برای اولین بار پوزیشن‌های پزشکان مهاجر افزایش یافت اما هنوز تنها ۱۰ درصد پوزیشن‌ها به آنها اختصاص دارد و از ۳۵۳۲ پوزیشن در سراسر کانادا آنها فقط می‌توانند برای ۳۷۰ مرکز رقابت کنند. بیشتر پوزیشن‌ها مخصوص پزشکان خانواده یا عمومی است که حقوق کمتری دریافت می‌کنند. بنابراین پزشکان فوق تخصص در کانادا نمی‌توانند وارد این رقابت شوند، حرفه خود را دنبال کنند و به بیماران خدمات ارائه دهند.
پزشکان بین‌المللی باید الزاماتی را برآورده کنند که برای پزشکان کانادایی اجباری نیست:
تاثیر گزینه سن در دو گروه پزشکان کانادایی و بین‌المللی قابل انکار نیست. اخذ پذیرش رزیدنتی در میان گروه سنی ۲۰-۲۹ سال ۴۲.۵ درصد، گروه سنی ۳۰-۳۹ سال ۲۴.۹٪ و گروه سنی ۴۰ به بالا ۱۱.۶ درصد موفقیت‌آمیز است. این آمار نشان می‌دهد برنامه‌های رزیدنتی تمایل دارند متقاضیان جوان‌تر را انتخاب کنند و تجربه متقاضیان مسن‌تر را نادیده می‌گیرند.
باوری در جامعه پزشکی کانادا وجود دارد که CMGها (پزشکان کانادایی) نسبت به IMGها آموزش بهتری دیده‌اند، علیرغم شواهد خلاف آن. پزشکان مهاجر گزارش می‌دهند که صرف نظر از سال‌ها تجربه یا صلاحیت پزشکی‌شان، اغلب به عنوان پزشکانی با صلاحیت کمتر دیده می‌شوند. این تعصب بر انتخاب رزیدنتی و تصمیمات استخدام تأثیر می‌گذارد و IMGها را بیشتر به حاشیه می‌راند.
