۲۰،۰۰۰ پزشک مهاجر و ۳۲،۰۰۰ پرستار مهاجر از کار محروم هستند؛ نه به خاطر اینکه صلاحیت کار کردن ندارند بلکه به این دلیل که مسیر مستقیمی برای اینکه شایستگی خودشان را ثابت کنند وجود ندارد.
آنها اینجا زندگی می‌کنند و شهروند کانادا هستند اما راننده شده‌اند. خنده‌داره.
اگر شما در کانادا بیماری قلبی دارید لازم نیست به ۹۱۱ زنگ بزنید به تاکسی زنگ بزنید چون احتمال زیاد یک پزشک برجسته راننده تاکسی ماست.
در کانادا ما یک سیستم احمقانه داریم که مانع کار کردن آن پزشک شده است. این موضوع من را عصبی میکند که با دختر کوچکم در اتاق انتظار بشینم چون میگرن دارد و دکتری نیست که او را معاینه کند.
ما ۲۰ هزار پزشک داریم که خوشحال می‌شوند اگر کار کنند اگر فقط یک آزمون بدهند. همچنین ۳۲ هزار پرستار مهاجر داریم که نمی‌توانند کار کنند به همان دلیل. سفیر فیلیپین به من گفت فقط ۱۱ درصد پرستارهای فیلیپینی اجازه کار دارند.
آنها یک آزمون بین‌المللی می‌دهند و پس از دو سه هفته باید بتوانند کار کنند. اینجا اما ما پرستاران را سال‌ها از کار محروم می‌کنیم.
ما هیچ برنامه‌ای برای افراد متخصص نداریم. اجازه بدهید از مهر آبی برای افراد متخصص استفاده کنیم تا هر فرد ماهر آموزش‌دیده‌ای در خارج کشور بتواند آزمون بدهد و خودش را ثابت کند.
ما میتونیم پزشکان، پرستاران، مهندسان، معماران و متخصصان بیشتری را وارد کشور کنیم
