Published on March 5, 2022
دونالد ترامپ از همان روزهای اولیه اولین مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری خود، به شدت ستون‌های سیاست خارجی جمهوری خواهان را که از زمان جنگ جهانی دوم این حزب را تعریف می کرد، به چالش کشید.
او دستگیری جان مک کین را در طول جنگ ویتنام به سخره گرفت، با دروغگویی‌های خود به استبدادها اعتبار داد، اتحادهای نظامی و امنیتی دیرینه را زیر سوال برد و جهان‌بینی انزواطلبی را پذیرفت.
و این کار به وحشت بسیاری از رهبران جمهوری‌خواه در آن زمان، جواب داد و با رای‌دهندگانی که تا حدی بر این باور بودند که یک نهاد دو حزبی در واشنگتن با میانجی‌گری در معاملات تجاری که به کارگران آمریکایی صدمه می زند و بی پروا در به اصطلاح “جنگ‌های ابدی” دست به گریبان شده است، طنین انداز شد.
اما تهاجم وحشیانه روسیه به اوکراین آزمونی جدی برای ترامپ و دکترین «اول آمریکا» او در لحظه‌ای است که وی به نامزدی دیگر در انتخابات ریاست‌جمهوری چشم دوخته است و از انتخابات میان‌دوره‌ای امسال استفاده می‌کند تا جمهوری‌خواهان را به خواست خود خم کند.
او در ستایش مداوم خود از ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به عنوان “باهوش”، تا حد زیادی تنهاست، ارزیابی‌ای که وی هفته گذشته طی سخنرانی برای اهداکنندگان و فعالان محافظه‌کار تکرار کرد. مایک پنس (Mike Pence)، معاون همیشه محترم او، روز جمعه بر سر این موضوع از وی جدا شد.
