Published on 22 Jan 2023
در دوران دونالد ترامپ (Donald Trump)، آمریکایی‌ها (Americans) با هجوم تقریباً مداومی از لفاظی‌ها و سیاست‌های نژادپرستانه، ضد مهاجرتی، به‌ویژه در مورد مرز آمریکا و مکزیک (US-Mexico) مواجه بودند، زیرا همان فردی که شعارهای ساخت دیوار در آنجا را رهبری می‌کرد، در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 پیروز شد و کنترل دفتر بیضی شکل را برای چهار سال آینده به دست گرفت.
ترامپ گفت: “مهاجران آسیب‌پذیر در حال تهاجم هستند.” سیستم پناهندگی آمریکا- تعهدی اساسی به ارزش‌های بشردوستانه‌اش – “مسخره” و “احمقانه” بود. مهاجران رنگین پوست به دلیل اینکه ظاهراً از کشورهای «آلوده» به اینجا آمده بودند، تیتر خبرها شدند، و مهاجران مکزیکی (Mexican) به عنوان فروشنده مواد مخدر، جنایتکار و متجاوز شناخته می‌شدند.
پس از چنین جنجال‌های عمومی و رسوایی‌های بشردوستانه، جو بایدن (Joe Biden) خود را نامزد ضد ترامپ معرفی کرد که تا حدودی با ایجاد یک سیستم مهاجرتی عادلانه و انسانی، شرافتمندی و بزرگواری را به ریاست‌جمهوری بازمی‌گرداند.
در ابتدا، بایدن با انبوهی از اقدامات اجرایی و سایر گام‌های اولیه برای خنثی کردن سرکوب ترامپ، این کار را انجام داد. اما وقتی تعداد افرادی که بدون مجوز از مکزیک وارد آمریکا می‌شدند به سرعت افزایش یافت، تاکتیک‌های ملایم‌تر او به یک مسئولیت سیاسی تبدیل شد و جمهوری‌خواهان را برانگیخت تا روایت‌های نادرست و در عین حال قانع‌کننده – برای برخی – درباره یک مرز “باز” و سوء مدیریت را ارائه کنند.
به زودی، فعالان سیاسی ارشد بایدن شروع به تحت فشار قرار دادن او برای اتخاذ رویکردی تندروتر کردند، در حالی که برخی از کارشناسان مهاجرت وی کناره گرفتند و نمی‌توانستند برخی از همان رویه‌های دوران ترامپ را که از آنها نفرت داشتند، اجرا کنند.
در میان چنین باتلاق ایدئولوژیکی، یک دستور کار مهاجرتی واکنشی، گیج‌کننده و اغلب متناقض از این دولت بیرون آمده است. و اکنون، سیاست‌های جدید توسط مدافعان – و حتی برخی از دموکرات‌های خدمت‌رسان – بدون ورودی‌های معنادار از کنگره یا سازمان‌های موجود، مورد توصیه قرار می‌گیرند.
بسیاری از استراتژی‌های مرزی ترامپ و بایدن بر این مفهوم استوار است که اگر دولت آمریکا به اندازه کافی موانع ایجاد کند و از شر انگیزه‌های کافی خلاص شود، مردم از تلاش برای آمدن دست خواهند کشید.
تاکنون، این نظریه واقعاً مطرح نشده است – علیرغم اینکه چندین دهه رؤسای جمهور این پارادایم پیشگیری را از طریق بازدارندگی دنبال می‌کردند، آمریکا همچنان به تجربه تعداد بی‌سابقه‌ای از مهاجران و پناهجویان در مرز جنوب غربی خود ادامه داده است. اما، در مرزی که هم‌اکنون بیش از حد سیاسی، دارای تعداد بیشماری پلیس و تحت نظارت فوق‌العاده است، دو دولت گذشته هنوز تا حد زیادی بر زیرساخت‌ها و طرح‌هایی که از پیشینیان خود به ارث رسیده‌اند، متکی بوده‌اند.
