Published on July 7th, 2021
📍 🐙 در ضلع غربی ونکوور (West End of Vancouver) پرنده‌های سی‌گل یا همان به اصطلاح مرغا ماهی‌خوار از آسمان ستاره‌های دریایی (starfish) را به صورت تصادفی در بالکن خانه‌ها رها می‌کنند. لذا شهروندان گرد هم آمدند تا این ستاره‌های دریایی گمگشته را به آغوش مادرشان دریا باز گردانند. احتمالا مرغان ماهی‌خوار (seagulls) یا سایر پرندگان در حمل برخی از این موجودات دریایی سنگین به مشکل می‌خورند و بالاجبار آن‌ها را رها می‌کنند. البته موج گرما نیز باعث مرگ برخی از این ستاره‌های دریایی شده است. عمر این موجودات در حالت عادی تا ۳۵ سال می‌رسد و حتی می‌توانند ۴۰ بازو (arm) داشته باشند البته این موجودات مغز یا خون ندارند. با وجودی که گونه‌ای از ستاره‌های دریایی که ۵ بازو دارند بیشتر شناخته‌شده‌اند اما همه‌ی آن‌ها پنج بازو ندارند. برخی از آن‌ها بازوهای بیشتری دارند. برای مثال ستاره‌ی دریایی خورشیدی بیش از ۴۰ بازو دارد.
📍 ستاره‌های دریایی یا استارفیش‌ها باله، آب‌شش و یا پولک ندارند. حرکت آن‌ها نیز با شیوه‌ی حرکت ماهی‌ها متفاوت است. ماهی‌ها با کمک دمشان جابجا می‌شوند، این درحالی است که ستاره‌های دریایی پاهای لوله‌ای کوچکی دارند که در جابه‌جاشدن یاری‌رسان آن‌ها است. بالغ بر دو هزار گونه از ستاره‌های دریایی در جهان وجود دارد. برخی از آن‌ها در مناطق جزر و مدی، برخی در نواحی گرمسیری و یا حتی در آب‌های سرد زیست دارند. ستاره‌های دریایی روش خاص خود را برای خوردن دارند. دهان یک ستاره‌ی دریایی زیر بدنش قرار گرفته است. لازم به ذکر است بعضی از گونه های ستاره دریایی سمی هستند، اما آن‌ها معمولا به انسان حمله‌ور نمی شوند اما اگر اتفاقی زیر دست و پای فرد بروند، نیش می زنند. نیش ستاره‌های دریایی دردآور است و موجب وارد شدن نوعی سم به بدن فرد می‌گردد.
